تورج صابری‌وند
يادداشت اعتراضی ديزاينر ايرانی به سفير ايتاليا
روزنامه شرق
باعث خوشحالی من است که برنده جایزه مهمی از جغرافیای فرهنگی ایتالیا شده‌ام. ۲۶ آوریل از سوی A’Design Awards برای دریافت جایزه به ایتالیا دعوت شدم. اما زمانی که برای دریافت «وقت سفارت» به کنسولگری ایتالیا در تهران رفتم، فرایند و رفتاری غافلگیرکننده و نامحترمانه در جریان بود.
اگرچه در تابلوی سفارت نوشته شده بود «برای گرفتن وقت به وب‌سایت مراجعه کنید» اما مراجعه‌های مکرر به وب‌سایت سفارت راه به جایی نمی‌برد و همه پرس‌وجوها می‌گفت تنها راه عملی، مراجعه به دلال‌هایی است که این روزها رابط میان ایرانیان و سفارت ایتالیا شده‌اند. آنها در برابر پول‌هایی که می‌گیرند، وقت‌های سفارت ایتالیا در تهران را می‌فروشند. اگرچه برچسب‌های دیوار سفارت می‌گوید که این روش‌ها «غیرقانونی» است اما مدیریت سفارت به گونه‌ای است که منجر به شکل‌گیری چنین پدیده‌های نامحترمانه و غیرقانونی می‌شود. وضعیتی که هم به دور از اصول دیپلماتیک است و هم با اصول انسان‌دوستانه‌‌ای که اتحادیه اروپا برای آن تلاش می‌کند، در تناقض است. این یادداشت ازاین‌رو نوشته می‌شود که راه ارتباطی مستقیمی با سفارت و همکاران‌شان ممکن نیست، حتي نوشتن ایمیل هم کمترین کمکی نمی‌کند، چراکه به ایمیل‌ها یا پاسخ داده نمی‌شود یا حجم میل‌باکس‌هایشان پر شده و ایمیل‌ها برگشت می‌خورند. تماس تلفنی هم به اعتراف آنچه در وب‌سایت نوشته شده، حال و روزش مشخص است: «شماره‌گیری را چندین‌بار تکرار کنید تا تماس برقرار شود». من هرچه کردم برقرار نشد، پس تصمیم گرفتم به جای معامله با دلالان و سفر به ایتالیا و دیدار با اهالی فرهنگ آن کشور با انتشار این نامه در فضای عمومی با سفیر این کشور گفت‌وگو کنم، فکر می‌کنم این روش بهتری برای توسعه روابط فرهنگی بین ما خواهد بود. از سفیر محترم ایتالیا باید خواهش کرد که این گلایه را به دیگر سفارت‌های اتحادیه اروپا هم برساند تا هم‌قطارانش متوجه شوند مردم ایران از رفتارهایی که در سفارت‌های کشورهای اروپایی می‌شود شکایت دارند. ما در باورهای ایرانی‌مان معتقدیم «صلاح مملکت خویش خسروان دانند» و اجازه ورود به هر کشوری را خود آن کشور صادر می‌کند، اما به شیوه‌های مختلفی می‌تواند رفتار کند. رفتارهایی نامحترمانه و به دور از ادب، نه در شأن هم‌وطنان من است، نه در شأن کشورهای اتحادیه اروپا و نه در شأن هیچ‌کدام از مردمان جهان. سفرای محترم باید در جریان باشند که چهره کسانی که در برابر سفارت‌شان ایستاده‌اند همه اخم‌کرده است. سفارتخانه‌های اروپایی در تهران، تصویری که از کشورهای خودشان در ذهن و خاطره ما می‌سازند، لزوما تصویر محترمانه‌ای نیست و احتمالا بازنمایی درستی هم از مردم و فرهنگشان نیست. آقای سفیر فعالیت‌های مجموعه تحت مدیریت شما نتیجه‌ای خلاف فلسفه وجودی‌اش پدید می‌آورد. این رفتارها نه‌تنها به توسعه روابط فرهنگی کمکی نمی‌کنند که باعث دوری ملل از هم می‌شوند. کاش سفارت‌ها پل‌هایی میان ملت‌ها باشند، نه دیوارهای بلند.
اگرچه در تابلوی سفارت نوشته شده بود «برای گرفتن وقت به وب‌سایت مراجعه کنید» اما مراجعه‌های مکرر به وب‌سایت سفارت راه به جایی نمی‌برد و همه پرس‌وجوها می‌گفت تنها راه عملی، مراجعه به دلال‌هایی است که این روزها رابط میان ایرانیان و سفارت ایتالیا شده‌اند. آنها در برابر پول‌هایی که می‌گیرند، وقت‌های سفارت ایتالیا در تهران را می‌فروشند. اگرچه برچسب‌های دیوار سفارت می‌گوید که این روش‌ها «غیرقانونی» است اما مدیریت سفارت به گونه‌ای است که منجر به شکل‌گیری چنین پدیده‌های نامحترمانه و غیرقانونی می‌شود. وضعیتی که هم به دور از اصول دیپلماتیک است و هم با اصول انسان‌دوستانه‌‌ای که اتحادیه اروپا برای آن تلاش می‌کند، در تناقض است. این یادداشت ازاین‌رو نوشته می‌شود که راه ارتباطی مستقیمی با سفارت و همکاران‌شان ممکن نیست، حتي نوشتن ایمیل هم کمترین کمکی نمی‌کند، چراکه به ایمیل‌ها یا پاسخ داده نمی‌شود یا حجم میل‌باکس‌هایشان پر شده و ایمیل‌ها برگشت می‌خورند. تماس تلفنی هم به اعتراف آنچه در وب‌سایت نوشته شده، حال و روزش مشخص است: «شماره‌گیری را چندین‌بار تکرار کنید تا تماس برقرار شود». من هرچه کردم برقرار نشد، پس تصمیم گرفتم به جای معامله با دلالان و سفر به ایتالیا و دیدار با اهالی فرهنگ آن کشور با انتشار این نامه در فضای عمومی با سفیر این کشور گفت‌وگو کنم، فکر می‌کنم این روش بهتری برای توسعه روابط فرهنگی بین ما خواهد بود. از سفیر محترم ایتالیا باید خواهش کرد که این گلایه را به دیگر سفارت‌های اتحادیه اروپا هم برساند تا هم‌قطارانش متوجه شوند مردم ایران از رفتارهایی که در سفارت‌های کشورهای اروپایی می‌شود شکایت دارند. ما در باورهای ایرانی‌مان معتقدیم «صلاح مملکت خویش خسروان دانند» و اجازه ورود به هر کشوری را خود آن کشور صادر می‌کند، اما به شیوه‌های مختلفی می‌تواند رفتار کند. رفتارهایی نامحترمانه و به دور از ادب، نه در شأن هم‌وطنان من است، نه در شأن کشورهای اتحادیه اروپا و نه در شأن هیچ‌کدام از مردمان جهان. سفرای محترم باید در جریان باشند که چهره کسانی که در برابر سفارت‌شان ایستاده‌اند همه اخم‌کرده است. سفارتخانه‌های اروپایی در تهران، تصویری که از کشورهای خودشان در ذهن و خاطره ما می‌سازند، لزوما تصویر محترمانه‌ای نیست و احتمالا بازنمایی درستی هم از مردم و فرهنگشان نیست. آقای سفیر فعالیت‌های مجموعه تحت مدیریت شما نتیجه‌ای خلاف فلسفه وجودی‌اش پدید می‌آورد. این رفتارها نه‌تنها به توسعه روابط فرهنگی کمکی نمی‌کنند که باعث دوری ملل از هم می‌شوند. کاش سفارت‌ها پل‌هایی میان ملت‌ها باشند، نه دیوارهای بلند.
کاش سفارت‌ها پل بسازند؛ لینک مطلب